verliezen in zucht naar avontuur
en hol vermaak
op schermen van schone schijn
hun laatste beetje onschuld
door geperverteerde programmamakers
en kwijlende mensen die hun lippen droog praten
alsmaar kinderen,
alsmaar aanrakingen van de macht
alsmaar slachtoffers
onverschillig wie of wat
in deze eindeloze smerige nacht
kijk hoe het menselijke aanspoelt op het strand
als zwarte olie op ooit wit zand
alles wat zwak en weerloos, en het goede wil doen
valt ten prooi aan mensen die alles hebben, behalve fatsoen
Zullen we voortaan die schermen niet meer kijken
Van een mollenimperium dat zich vooral wil verrijken
En nu eenmaal bekend is wie de grote Mol is
Wordt hopelijk zijn macht en geld voorgoed gewist
Cor Wagenaar
Dichter in de Beemster