Ik ben begonnen te lezen in alweer een boek van Irvin Yalom: de shopenhauerkuur. Het is weer fantastisch geschreven, zowel de groepsessies alswel ook daartussen door het leven van Shopenhauer en de analyse van zijn karakter. Het draait om het hoofdpersonage Julius een psychotherapeut die te horen krijgt op zijn 65e dat hij een kwaadaardig melanoom heeft en dat zijn tijd van leven ernstig bekort is, misschien nog een jaar. Hij bezint zich dan wat te doen, brengt familieleden op de hoogte en daarna zijn therapiegroep, ook heeft hij contact gezocht met een exclient wiens therapie ernstig mislukt is, en die voor hem symbool wordt als zijnde het project wat hij nog moet ondernemen om de twijfel omtrent zijn eigen kunnen als therapeut weg te nemen. Het is deze persoon, Philip genaamd, die hoogleraar filosofie is geworden en wiens favoriet schopenhauer is.
Hij wordt opgenomen in de therapiegroep en verrast de groepsleden met veel filosofische opmerkingen, maar ook met zijn contactarme beperkingen om vooral geen mensen aan te kijken en niets prijs te geven over zijn eigen gevoelens. Zal het Julius lukken om hem te 'genezen' een beter en sociaal mens te worden? En vanwaar komt eigenlijk de sterke afkeer van Julius tegen Philip?