Ondertussen dat ik met deze site begonnen ben, probeer ik te doen wat al hele volksstammen aan het doen zijn: een eigen blog bijhouden. Dit is dan het allereerste prille begin. Ik zal proberen behalve wat zinloze opmerkingen over je persoonlijke leven (who cares en wie gaat het eigenlijk wat aan?) het is eigenlijk te vergelijken met het eindeloze mobiel bellen, wat als zo mooi is benoemd met de term: verbale incontinentie. Toch wil ik wel wat persoonlijke zaken vertellen, die dan te maken hebben met wat filosofietjes of eigenaardigheden, en natuurlijk ook over zaken die mij bezig houden, dat zijn zeker politieke kwesties, maar ook en vooral taalkwesties, onderwijszaken en gewoon ook natuurlijk mooie boeken, gedichten en fraaie zinnen of metaforen. Vandaag is het vrijdag en voor het eerst na vijftien jaar ofzo heb ik weer eens gevist. Wat ik woon nu precies een jaar in hoofddorp en hoewel ik nu wel bekend ben geraakt met alles, is er nu een moment gekomen in mijn leven, dat ik iets moet doen wat helemaal voor mezelf is en dat ook buitenhuis plaats vindt en het liefst in moeder natuur: een mooi, rustig stil plekjes aan de waterkant. Want hoewel ik ook in mijn jeugd heel veel gevist heb, ben ik eigenlijk geen echte fanatieke visser die alles voor elkaar heeft met de nieuwste uitrusting enzo. Het vissen is voor mij een soort rustgevende bezigheid, die mijn gedachten stil maakt en meditatieve ontspanning kan schenken. Het is te vergelijken met mijn lievelingsgedicht van Martinus Nijhoff Het kind en ik. Dit gedicht gaat natuurlijk niet over vissen; er zitten zoveel lagen in en behalve het mooie metrum met nog een mooie antimetrie op het eind ( en het werd uitgewist...) spreekt iedere keer weer het gedicht tot mij en dat wat ik ooit te schrijven droom.
Cornelis
groeten,
Cor Wagenaar
0 Comments
Leave a Reply. |
Cor Wagenaar
Liefhebber van taal, literatuur en psychologie, gelooft in de magie van de taal als middel tot persoonlijke groei, bewustwording en zelfactualisatie. Archives
March 2024
Categories
All
|